[‘en-z!ne] 19.2
Het maakt meer kapot dan je lief is..
Ja, waar begin je met dit onderwerp. In eerste instantie vraag je jezelf af in welk thema je wilt schrijven. Iets met betrekking tot liefde of school? Nee, uiteindelijk is bier het gene wat meer kapot maakt dan je lief is. Bier, het koude gouden vloeistof dat we elke week weer naar binnen gieten. Het spul waardoor we elkaar steeds liever vinden maar ook steeds meer gaan haten.
Op de avonden dat er al vele liters goud geel vocht door onze keeltjes naar binnen sijpelen, zorgt dit vaak voor de nodige ‘liefdesverklaringen’, zoen je een keer iemand waar je de volgende dag van hoopt dat iedereen het vergeten is en eindigt het dan soms met tranen. Dan hebben we nog niet eens gesproken over de volgende ochtend, wanneer je de laatste restjes maaginhoud vriendelijk de weg naar buiten probeert te wijzen.
Maar zorgt het bier dan alleen voor gênante of hatelijke taferelen? Nee zeker niet, het bier zorgt ook voor een net iets leukere avond, waarbij je de volgende dag lachend wakker wordt als je denkt aan hoe je op de tafel heb staan dansen op ‘liever te dik in de kist’ in de hoop dat de tafel zou breken, want dat zou wel écht ironisch zijn.
En dan zijn er ook nog de dames die hard gaan op het geliefde doorzichtige vocht: wijn. Een zoete nasmaak bij elk slokje en het is zo makkelijk weg te adten. Op de avonden waarin je veelvoudig de borsten laat zien en de ene wijn weg tikt na de andere, dan weet je het wel! Daar had iedereen bij moeten zijn.
Na al die biertjes, wijntjes en sinds kort gelukkig ook weer de shotjes (die wij heel erg hebben gemist!) bevindt je je de volgende ochtend niet altijd in je eigen bed. Als je telefoon het nog doet probeer je via WhatsApp voice memo’s en foto’s terug te halen van wat er is gebeurd. Je herinnert je vaag de eerste helft van de avond en weet dat als er iets geks is gebeurd je dat vast nog vaak gaat horen.
Nu moet je niet gedemotiveerd worden na dit stuk, want al met al zorgen we samen voor heel wat legendarische verhalen met elkaar. Ondanks dat we allemaal wat kilootjes aankomen, tot het heimelijke genoegen van een rivaliserend damesdispuut die zelf last heeft van het ik-kijk-nooit-in-de-spiegel-syndroom, en ondanks al de rare dingen die we doen, accepteren we en genieten we met elkaar. Dus hop, kom van die badkamer vloer af (ook al is die met je kater zo lekker koud), of van je weegschaal, pak een biertje en op naar het volgende verhaal.
Prosit Omnia
Ad Infinitum